آیا با فلزات نانوساختار آشنایی دارید؟ فلزات نانو ساختار دانه هایی به اندازه نانومتر دارند و سبب مقاومت و استحکام فلز می شوند. امروزه بیشتر تلاش هایی که به منظور تجاری سازی فلزات نانوذرات صورت می پذیرد، برای بهبود آلیاژهایی مانند فولاد، کبالت، مس، نیکل، روی، تیتانیوم و غیره می باشد. با این مقدمه، در ادامه این نوشته به بررسی جزئیات بیشتر در خصوص این نوع فلزات می پردازیم. با ما همراه باشید.
فولاد یکی از پرمصرف ترین و مهم ترین مصالح ساختمانی است که از احیاء سنگ آهن به همراه کک و اکسیژن در کوره های بلندی که درجه حرارت بسیار بالایی دارند شکل می گیرد. این ماده با مشخصات منحصر بفردی که دارد، سال هاست در صنعت ساخت و ساز مورد استفاده قرار گرفته است.
فولاد نوعی آلیاژ از آهن و کربن است که میزان کربن آن کمتر از 2 درصد است. از ویژگی های فولاد می توان به مواردی نظیر مقاومت بالا، قابلیت خمش پذیری، چکش خواری، جوش پذیری، سختی دینامیکی و استاتیکی، ضریب ارتجاعی بالا، همگن بودن، امکان استفاده از ضایعات و … اشاره نمود.
این ویژگی ها و قابلیت ها باعث شده فولاد به عنوان یک مصالح مقاوم در ساختمان سازی مورد استفاده قرار گیرد. امروزه با استفاده از فناوری نانو می توان مقاومت و کارکرد مصالح را بالا برد.
فناوری نانو نقش بسزایی در صنایع ساخت و ساز ایفا می کند. افزودن نانوذرات مس به فولاد باعث کاهش ناهمواری های سطحی فولاد شده و ترک خوردگی هایی که از خستگی فولاد ناشی می شود را محدود می کند.
یکی از مسائلی که منجر به ترک خوردن و شکست فولاد در سازه هایی مانند پل و برج می شود خستگی آن است، اما نانوذرات با محدود نمودن تعداد تنش های فولاد، ترک های ناشی از خستگی را کاهش می دهد.
استفاده از فناوری نانو در فولاد سازی ایمنی فولاد را بالا می برد و نیاز به نظارت و استفاده بهتر از مواد را در سازه هایی که احتمال خستگی در آن ها وجود دارد را کاهش می دهد.
فلزات نانوساختار دارای ذراتی با اندازه نانومتری هستند که همین امر سختی فلز را بالا می برد. این نوع فلزات دارای ویژگی هایی نظیر مقاومت و استحکام بسیار بالا، ضد زنگ و ضد اثر انگشت بودن هستند.
نانوذرات مس یک ساختار پایه ای در فولاد نانو در نظر گرفته می شوند که مرزهای اجزاء فولاد را شکل داده و تغییر در این ساختار، فولادی پایدار، جوش پذیر و مقاوم در برابر خوردگی ایجاد می کند.
فناوری نانو به منظور افزایش عملکرد مصالح ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد. این مواد خواصی جدیدتر و متفاوت تر برای مصالح ایجاد می کنند و باعث متمایز شدن آن ها از مواد معمولی می شوند.
اصولاً موادی که با نانوذرات تقویت می شوند عملکردی چند منظوره دارند و برای کاربردهای گوناگون می توان از آن ها استفاده نمود. ظهور مواد نانوساختار در صنعت ساخت و ساز تحولی عظیم در این حوزه ایجاد کرده و خواص مصالح تا حد مطلوب و قابل توجهی تقویت شده است.
فولاد که به عنوان مهم ترین مصالح ساختمانی محسوب می شود، نقش قابل توجهی در صنعت ساخت و ساز ایفا می کند، به همین دلیل خواصی مانند قابلیت جوش پذیری، استحکام بالا، مقاومت در برابر خوردگی از جمله ویژگی هایی هستند که اهمیت بسیاری در طراحی و ساخت دارند.
از جمله فلزات نانوذرات می توان به موارد زیر اشاره نمود:
از جمله فولادهای اصلاح شده توسط فناوری نانو است که در مقایسه با فولادهای معمولی, ساختار متفاوتی دارد. ساختار فولاد MMFX2 که به صورت لایه ای تکه تکه و منحصر بفرد است باعث شده این فلز نانوساختار از استحکام، انعطاف پذیری و مقاومت بالا در برابر خوردگی برخوردار باشد.
MMFX2 در مسطح سازی سازه های بتنی کاربرد دارد و به دلیل تشابه آن با فولاد ضد زنگ می تواند جایگزین مناسبی برای آن باشد، زیرا هزینه آن از نظر اقتصادی مقرون بصرفه تر است. میلگرد MMFX2 نیز در پیش ساخت تیرهای پل به عنوان رکاب کاربرد دارد.
Sanduk Nauofles نوعی فولاد ضد زنگ است که از شکل پذیری، مقاومت بالا و کیفیت عالی برخوردار است. این فولاد به دلیل داشتن نانوذرات مس در ساختار خود مقاومت بالایی در برابر خوردگی دارد و قابلیت جوش خوردگی آن در مرز دانه های فولاد بهتر است. مقاومت بالای این فولاد در برابر سایش و فرسودگی منجر به کاهش هزینه های ساخت و نگهداری سازه شده است.
کابل های فولادی دارای مقاومت و استحکام بالایی هستند و در ساخت پل های معلق کاربرد دارند. این کابل های قوی زمان و هزینه های ساخت را کاهش می دهند.
سازه های مقاوم و بلند به اتصالات محکم و بادوام نیاز دارند، بنابراین پیچ و مهره های نانو که مقاومت آن ها با سرد کردن و بازپخت محقق می شود در سازه ها کاربرد دارند. نانوذرات وانادیم و مولیبدن باعث تاخیر در شکست پیچ و مهره ها می شود، در اصل این ذرات اثر تردی هیدروژنی را کاهش می دهد و با کاهش فاز سمنتیت بین دانه ای ریزساختار فولاد را بهبود بخشیده و مقاومت پیچ و مهره را افزایش می دهد.
فلزات نانوساختار در برابر خوردگی مقاومت بالایی دارند و از آن ها در ساخت قطعاتی مانند سرمته های حفاری، تیغه بلدوزرها، اسکلت های فلزی ساختمان و پل و … استفاده می شود. علاوه بر آن از فلزات نانوساختار در تولید وسایل نقلیه، قطعات موتور هواپیما، تجهیزات پزشکی نظیر اعضاء مصنوعی، چوب های اسکی و … نیز استفاده می شود.
با اعمال تنش های مکانیکی مانند اکستروژن یا کشش، نورد زدن، تغییر شکل پلاستیکی شدید و یا با روش هایی چون Peening Shot که شامل بمباران ماده با استفاده از کره های کوچکی به نام shot می باشند، میکروساختارها شکسته می شوند و به نانو ذرات تبدیل می گردند. روش های تغییر شکل را می توان با حرارت دادن و سرد کردن آرام آرام و برای شکل دهی دوباره حالت بلوری سطح، بکار برد.
با تولید یک محلول جامد فوق اشباع خنک شده از پیش ماده ای به نام شیشه فلزی، می توان آرایه ای بی شکل از اتم های آلیاژ را بدون مرزهای بلوری تولید نمود. سپس این شیشه های گرم را به آرامی سرد می کنند و در نهایت، بلورهای مقیاس حاصل می شود.
از روش آبکاری به منظور پوشش دهی فلزات استفاده می شود. برای تولید فلزات نانوذرات با این روش، باید در یک سلول الکترولیتی، محلولی از یون های فلز موردنظر را بکار برد. این ماده به شکل نانوبلور بر روی کاتد سلول رسوب می کند. محلول الکترولیتی ممکن است شامل متریال دیگری برای کنترل اندازه دانه های فلزی نیز باشد.
آن چه در این نوشته به بیان آن پرداخته شد، معرفی انواع فلزات نانوساختار، ویژگی ها و کاربردهای آن ها می باشد. امیدواریم با مطالعه این نوشته به اطلاعات موردنیاز خود در این خصوص رسیده باشید. در صورت تمایل می توانید نقطه نظرات، انتقادات و پیشنهادات خود را در این مورد با ما در میان بگذارید.